Świat Kangurka

12.03.2020 (czwartek) mieliśmy wizytę w poradni chirurgicznej w CZD. Pomimo obaw i strachu, związanych z 👑 pojechaliśmy. Na wizycie tej mieliśmy dostać termin operacji radykalnej. Jednak już na miejscu, w środę wieczorem, wiedziałam, że takich informacji nie dostaniemy. Za daleko zaszły już wtedy sprawy z wirusem. Ale byliśmy na miejscu, problemy ze stomią były nadal, więc na wizytę mieliśmy zamiar się udać. W czwartek rano o 10 miała się odbyć narada w CZD co dalej ze szpitalem w obecnej sytuacji. Poradnia czynna była od 10 do 13.30. Nie chcieliśmy się pchać od rana gdzie było najwięcej ludzi. Z hotelu wyszliśmy po 12, a i tak trochę ludzi jeszcze w poradniach było. W drodze do szpitala, co chwilę sprawdzałam komunikaty czy wstrzymują pracę poradni i planowe przyjęcia, ale żadnych informacji na stronie jeszcze nie było. Gdy w końcu nas przyjęto okazało się, że Zosia powinna mieć na już poprawioną stomie, bo jelito nie powinni się wynicowywać. Ale lekarka, która nas przyję

Po odprowadzeniu jelita i założeniu szwu na stomie w Szczecinie, w Warszawie nie zrobili nic. Przeleżałyśmy tam 3 dni i do domu. Zwracałam uwagę lekarzy na skórę przy stomii, że jest strasznie naciągnięta od szwu. Machnęli ręką, że tak ma być, że jest ok, że szew jest rozpuszczalny i wszystko będzie dobrze. Wygonili nas do domu i powiadomili, że następna wizyta z kwalifikacją na rekejacje, za miesiąc, czyli 12 marca 2020. Wyszliśmy w poniedziałek. W środę podczas zmiany worka okazało się, że przy szwie są rany. Nie wpadłam wtedy jeszcze w panikę. Octanisept, wietrzenie, puder i myślałam, że będzie dobrze. Na drugi dzień zmieniłam worek żeby sprawdzić stan ran. Wydawały się ok. Więc postanowiłam, że nie będę już na siłę zmieniać worków. Częsta zmiana worka równa się przecież podrażnieniom. Chciałam tego uniknąć przy tych ranach. W sobotę podczas zmiany worka te rany wyglądały okropnie, zaczęły krwawić, sączyć. Załamałam się. Gotowa byłam pakować nas już do szpitala. Ale znow